Dankbaarheid maakt rijk!

Regelmatig krijg ik weleens de opmerking: Ik vind het zo knap, leven van één salaris en dan toch gewoon rond kunnen komen met twee kinderen’. Voor mij, ons, is het slechts een kwestie van waar je je prioriteiten legt. Ik laat je een kijkje nemen in ons ‘financiële leven’.

Oké, ik moet beginnen met het feit dat Lukas, mijn man (op zijn 25e), geen slechtbetaalde baan heeft als ‘Junior Belastingadviseur’. Desondanks zijn wij toch genoodzaakt om financiële prioriteiten te stellen. Zeker als ik fulltime thuismoeder wil blijven. Laat ik schrijven over datgene waar je volgens mij het meest op kan besparen. Kinderen. Dat kinderen veel geld kosten, dat is eigenlijk maar een illusie. Het is maar net wat jij belangrijk vindt. Ja, kinderen kosten inderdaad geld. Ze hebben kleding nodig, schoentjes, luiers, speelgoed en daarbij komen natuurlijk nog de meubels voor de kinderkamers, kinderwagen, maxicosi en ga zo maar door. Wij vinden het geen probleem als onze kinderen tweedehands kleding en speelgoed hebben. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik twee enorme tassen met baby/kinderkleding gekregen. Iets waar ik nog steeds ontzettend dankbaar voor ben, want tot een paar weken geleden, heb ik nooit geld hoeven uitgeven voor nieuwe kleding voor Yara. Eerder is het nooit nodig geweest en dat vind ik ook helemaal niet erg, want hé, dat shoppen komt echt nog wel als mijn meisjes straks 12 zijn.
Ook heb ik tijdens mijn zwangerschap flink geprofiteerd van de gratis boxen die je kunt aanvragen. Hier zitten speentjes in, flesjes, tandpasta, tandenborsteltje, sudocrème, buikbalsem, zeepvrije wasgel, billendoekjes; deze kon ik meteen van mijn ‘musthaves’ lijstje schrappen! Voor het aanvullen van deze kleine producten ga ik trouwens altijd naar de Action! Maar dan de grotere uitgaven. Een nieuwe kinderwagen vond ik wel belangrijk, maar een Mutsy of Joolz, dat had voor mij meer een statussymbool dan dat het nou persé een betere wagen zou zijn. Ik kocht bij een ‘babysale’ een afgeprijsde combi kinderwagen van Quax, een wagen die nèt niet meer bij de grotere merken hoorde. Voor €300 had ik alles erop en eraan, en oh, wat ben ik blij dat ik deze destijds gekocht heb. Nog steeds geniet ik er bijna elke dag van! Op een babybeurs met tweedehands babyartikelen kocht ik een appeltjesgroene badset van BéBé Jou, die precies goed paste bij de kleur van het babykamertje. Ook scoorde ik er een paar slaapzakken en voedingskussen voor een paar euro! De maxicosi, box en complete babykamer (voor €150 mét lakentjes), kochten we via marktplaats, en zo waren we bijna klaar. Toen mijn moeder me een keer belde dat ze voor €5 een mooie autostoel (met keurmerk) bij de kringloop op de kop had getikt, was het lijstje echt helemaal ‘done’! En wat kan het je dan toch een voldaan gevoel geven als je voor weinig geld, heel veel hebt gekocht! Een matrasje kochten we wel nieuw bij Ikea, net als het plankje voor boven de commode. We vrolijkten de kamer wat op met spulletjes en knuffels die vroeger van mij zijn geweest en een paar kinderschilderijtjes van de Action om de kamer voor Yara helemaal af te maken. Toen zich daar een tweede baby aankondigde, onze lieve Elèna, zijn we precies hetzelfde te werk gegaan. Weer kochten we een complete kinderkamer via Marktplaats (dit keer voor €75!) en profiteerden opnieuw van alle gratis boxen. Kleertjes had ik niet nodig; deze schuiven namelijk zo van Yara door naar de kast van Elèna. We hebben wat dat betreft geluk met nóg een meisje, want we hoefden, behalve een matrasje en aankleedkussen, niets nieuw te kopen. We splitsten onze werkkamer in tweeën en het achterste gedeelte toverden we om tot een mooie, knusse babykamer.

Van speelgoed hebben we ook nauwelijks wat hoeven aanschaffen. Na de geboortes en eerste verjaardag van Yara werden wij hiermee overspoeld door beide opa’s en oma’s, waar wij natuurlijk alleen maar dankbaar voor zijn! Bij speelgoed vind ik het belangrijk dat het uitdaagt op het gebied van fantasie, sociaal-emotionele ontwikkeling en motoriek. Om dus af en toe eens af te kunnen wisselen, vulde ik laatst de collectie aan met simpel speelgoed dat afgestemd is op Yara’s leeftijd. Zo kocht ik een schattig porseleinen serviesje, zandbak schelpen, een treinbaan, klei, vingerverf, stoepkrijt en magisch zand. Allemaal speelgoed wat je in de dure speelgoedwinkels kúnt kopen, maar ook gewoon bij de Action en Ikea kan halen. De babygym waar Elèna op het moment regelmatig mee speelt komt van de vrijmarkt die we eens met Koningsdag bezochten. Verder hebben ze niet veel nodig en daar ben ik eigenlijk ook best wel trots op. Ze kunnen zich vermaken met goedkoop, maar leuk speelgoed; zonder meer te willen. Dat is er simpelweg ook niet.

En de luiers? Tja, je kunt alle testen van pampers doen en kijken welke luier het beste bij je kindje past óf gewoon de huismerk mega voordeelverpakkingen kopen in de supermarkt. Je hoeft mij nu waarschijnlijk niet te vragen waar wij voor kiezen. Binnenkort wil ik beginnen met de zindelijkheidstraining van Yara en ga haar dan wasbare luiers omdoen. Scheelt geld én ze is sneller zindelijk. Eten is ook zeker iets waar je op kunt besparen. Zo heb ik het geluk dat ik borstvoeding kan geven, en heb hier, naast dat ik dit belangrijk vind, heel veel geld mee bespaard. Nog nooit heb ik blikken melkpoeder in huis hoeven halen, net zomin als de potjes Olvarit. Met de Philips Avent Stomer en een staafmixer maak ik alle groente- en fruithapjes zelf. Gezond én goedkoop! Zo zie je maar op hoeveel je kunt besparen als je kritisch je prioriteiten stelt. En dit is nog niet alles, want wij besparen ook op sommige meubels door ze tweedehands aan te schaffen. Ook lenen is een hele fijne manier om te besparen. Zo hebben wij nu een wipstoeltje te leen van vrienden. Iets waar wij niet in willen investeren, maar wat wel ontzettend handig is met Elèna die alles graag wil zien.

Toch wil ik even benadrukken dat het niet zo is dat ik mijn kinderen geen nieuwe spulletjes gun, maar ze wil leren dat ze ook dankbaar kunnen zijn zonder. Ik ben van mening dat je je juist rijk kan voelen zonder het nieuwste van het nieuwste en het beste van het beste. Want hoe meer je op jonge leeftijd al bekend bent met het beste en het mooiste, hoe minder je hebt om naar uit te kijken en te verlangen. Kortom, om dankbaar voor te zijn. Dat mijn kind nou speelt in een tweedehands broekie, dat maakt voor mij niks uit. Zij weten immers niet beter. Zij zijn gelukkig, en daar gaat het mij om!